وبلاگ

چسب ها را می توان به عنوان مواد غیرفلزی تعریف کرد که قابلیت اتصال دائمی به سطوح را با فرآیند چسب دارند. استفاده از چسب ها در ساخت و ساز مزایای خاصی نسبت به سایر تکنیک های اتصال دارد که انواع چسب های مورد استفاده در ساخت و ساز به همین جهت تولید و استفاده میشود. اینها شامل توانایی اتصال مواد مختلف به یکدیگر، توزیع کارآمدتر تنش در یک اتصال، مقرون به صرفه بودن فرآیند مکانیزه شدن آسان و انعطاف پذیری بیشتر در طراحی است.

چسب ها ممکن است به طور طبیعی یافت شوند یا به صورت مصنوعی تولید شوند. انواع چسب های مورد استفاده در ساخت و ساز وجود دارد که برخی از آنها در زیر آورده شده است.

چسب های پلیمری

یکی از انواع چسب های مورد استفاده در ساخت و ساز چسب پلیمری است که چسب پلیمری یک ماده اتصال دهنده مصنوعی است که از پلیمرها ساخته شده است و قوی تر، انعطاف پذیرتر و مقاومت ضربه ای بیشتری نسبت به سایر اشکال چسب دارد. این محصولات باندینگ در صنایع مختلفی از جمله خودروسازی، هوافضا، هوانوردی، ساخت‌وساز، الکترونیک و برق استفاده می‌شوند. چسب های پلیمری بسته به ساختار مولکولی به طور گسترده به عنوان ترموپلاستیک یا ترموست طبقه بندی می شوند. بسیاری از چسب های پلیمری در آب پراکنده می شوند و برای استفاده در کفپوش های چوبی جامد و مهندسی شده مناسب هستند.

چسب های  گرما ذوب

چسب گرما ذوب (HMA)، شکلی از چسب ترموپلاستیک است که معمولاً به صورت میله های استوانه ای جامد با قطرهای مختلف به فروش می رسد که برای استفاده از گان چسب گرما ذوب طراحی شده است. این (گان) از یک عنصر گرمایش مداوم برای ذوب چسب پلاستیکی استفاده می‌کند که کاربر آن را با مکانیزم مکانیکی ماشه روی گان یا با فشار مستقیم انگشت از طریق گان فشار می‌دهد. در مصارف صنعتی، چسب‌های گرما ذوب مزایای متعددی نسبت به چسب‌های مبتنی بر حلال دارند. ترکیبات آلی فرار کاهش یا حذف می شوند و مرحله خشک کردن یا پخت حذف می شود. چسب های گرما ذوب ماندگاری طولانی دارند و معمولاً بدون احتیاط خاصی می توان آنها را دور انداخت. برخی از معایب شامل بار حرارتی زیرلایه، محدود کردن استفاده به بسترهای غیر حساس به دمای بالاتر و از دست دادن استحکام باند در دماهای بالاتر تا ذوب کامل چسب است. چسب‌های گرما ذوب را می‌توان با غوطه‌ور کردن یا پاشش نیز اعمال کرد و در بین علاقه‌مندان و صنعتگران هم برای چسباندن و هم به عنوان جایگزین ارزان‌قیمت برای ریخته‌گری رزین محبوب هستند.

چسب های اکریلیک

شاید یکی از مهمترین انواع چسب های مورد استفاده در ساخت و ساز چسب اکریلیک باشد. چسب‌های اکریلیک کلید بخش‌های بزرگ صنعت مدرن هستند و اتصالات با استحکام بالایی را ارائه می‌کنند. چسب های اکریلیک برای طیف وسیعی از سطوح مفید هستند، همچنین می توان از آنها برای اتصال اکریلیک استفاده کرد. چسب‌های اکریلیک یا ترموپلاستیک هستند که می‌توان آن‌ها را در دمای معینی قالب‌گیری کرد یا از پلیمرهای ترموست که یک بار «سخت می‌شوند» و قابل قالب‌گیری مجدد نیستند. چسب های اکریلیک به طور سنتی به دلیل خواص چسبندگی ساختاری قوی خود استفاده می شود. چسب های اکریلیک به عنوان یک چسب ساختاری خوب، به طور طبیعی تقاضای بالایی دارند. به عنوان یک چسب ساختاری ارزان قیمت، آنها می توانند برای بسیاری از پروژه ها بسیار مفید باشند! چسب های اکریلیک نیز ظاهر خوبی دارند و به راحتی به چندین ماده مختلف می چسبند.

چسب های رزین

چسب رزین قابلیت اتصال عالی را ارائه می دهد. به صورت پودر، اسپری، امولسیون و مایع تولید می شود. چسب های رزین برای افزایش احتباس کامپوزیت ها و کامپومرها و در نتیجه جلوگیری از ریزنشت باکتریایی استفاده می شود. می توان آن را با مواد مختلف از جمله چوب، پارچه، شیشه، چینی یا فلز استفاده کرد. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید؛ رزین اپوکسی در برابر آب مقاوم نیست. شرایط مرطوب یا مرطوب مکرر می تواند در طول زمان باعث خرابی شود که بر دوام تأثیر می گذارد.

چسب کاغذ دیواری

شاید یکی از آشناترین انواع چسب های مورد استفاده در ساخت و ساز چسب کاغذ دیواری باشد؛ چسب کاغذ دیواری از نوعی نشاسته اصلاح شده و متیل سلولز تشکیل شده است. شامل انواع : پوستری، همه منظوره، با قابلیت آب سرد و آماده می باشد. برخی از ویژگی های چسب کاغذ دیواری: ‎دوام در برابر نم و رطوبت، ‎قابلیت صاف شدن در زمان استفاده، ‎مقاومت در برابر تغییرات دما، قابلیت مخلوط شدن و آماده بکار سریع، اقتصادی بودن است.

چسب مخصوص ترک دیوار

چسب مخصوص ترک دیوار، یک نوع چسب است که برای تعمیر ترک‌های دیوار استفاده می‌شود. این چسب معمولاً انعطاف‌پذیر و مقاوم در برابر حرارت و رطوبت است. برای استفاده از آن، باید ترک را با مواد مناسب تعمیر کرده و سپس چسب را روی ترک بمالید و صبر کنید تا خشک شود. پس از خشک شدن چسب، می‌توانید سطح دیوار را با شن و ماسه صیقلی تراشیده و رنگ آمیزی کنید. بهتر است قبل از استفاده از چسب مخصوص ترک دیوار، دستورالعمل تهیه و استفاده را به دقت مطالعه کنید و نکات ایمنی را رعایت کنید. چسب پلی یورتان و چسب سیلیکونی برای این کار استفاده میشوند.

چسب کاشت میلگرد

از چسب کاشت میلگرد که نوعی چسب ساختمانی است برای نصب صفحات فلزی و میلگرد بروی سطوح عمودی و افقی مورد استفاده قرار می گیرد. این چسب نیازی به حلال ندارد و در مقابل تغییرات جوی و دمایی مقاوم است. انواع زیر را دارد: کارتریجی، حجمی(کیلویی)، کپسولی

چسب های بی هوازی

چسب های بی هوازی چسب های یک قسمتی هستند که از مونومرهای دی متاکریلات تشکیل شده اند که فقط در غیاب هوا عمل می کنند. آنها نسبت به سایر اکریلیک ها سمی کمتری دارند، بوی ملایم و نامطلوبی دارند و برای فلزات خورنده نیستند. چسب های بی هوازی در ظروف پلی اتیلن نیمه پر ذخیره می شوند که در آنها نسبت سطح در معرض هوا به حجم زیاد است. چسب های بی هوازی برای پیوندهای ساختاری، عمدتاً با موادی مانند فلزات و شیشه و تا حدی چوب و پلاستیک (ترموست و برخی از ترموپلاستیک ها) استفاده می شود. یک فعال کننده روی یک یا هر دو سطح مفصل اعمال می شود. سپس چسب روی یک سطح اعمال می شود تا عمل آوری آغاز شود. اتصالات تولید شده با استفاده از چسب های بی هوازی می توانند در برابر حلال های آلی و آب، هوازدگی و دمای تا حدود 200 درجه سانتی گراد مقاومت کنند.

چسب های اپوکسی

چسب های اپوکسی می توانند به انواع مختلفی از مواد بچسبند، استحکام بالای آنها، مقاومت آنها در برابر مواد شیمیایی و محیط، و توانایی آنها در مقاومت در برابر خزش تحت بار پایدار، اپوکسی ها پرمصرف ترین چسب ساختاری هستند. آنها در یک جزء، حرارت پخت و دو جزئی، سیستم پخت در دمای اتاق در دسترس هستند. اپوکسی های اصلاح نشده جامدات سخت و شکننده را درمان می کنند. بیشتر فرمولاسیون های چسب شامل اصلاح کننده هایی برای افزایش انعطاف پذیری یا چقرمگی چسب پخته شده هستند. این منجر به خطوط باندی می شود که می توانند در برابر استرس پوسته شدن و برش بیشتر و همچنین ضربه مقاومت کنند. چسب‌های اپوکسی به عنوان پرکاربردترین نوع چسب ساختاری، معمولاً به‌عنوان سیستم‌های یک جزیی یا دو جزئی ارائه می‌شوند. چسب های اپوکسی یک جزئی معمولاً در دماهای بین 250 تا 300 درجه فارنهایت پخت می شوند، شرایطی که محصولی با استحکام بالا، چسبندگی عالی به فلزات و مقاومت محیطی و شیمیایی خشن فوق العاده را مهندسی می کند.

چسب های فشاری

چسب های فشار چسبناک باقی می مانند. در نتیجه، به طور دائم چسبنده می مانند و می توانند سطوح را در تماس خیس کنند. باندها با قرار دادن لایه چسب در تماس با بستر و اعمال فشار ایجاد می شوند. اگر فشار ناکافی اعمال شود یا دمای پردازش خیلی پایین باشد، خطاهای پیوند مانند حباب یا جدا شدن ممکن است رخ دهد. از آنجایی که این چسب ها جامدات واقعی نیستند، استحکام چسب های حساس به فشار با افزایش دما کاهش می یابد. چسب های حساس به فشار نیز در هنگام قرار گرفتن در معرض بار، خزش می کنند. آنها معمولاً از لاستیک طبیعی، لاستیک های مصنوعی خاص و پلی اکریلات ها فرموله می شوند.

چسب های رسانای الکتریکی

چسب های رسانای الکتریکی مدرن چسبندگی و قابلیت اطمینان عالی را ارائه می دهند. آنها در زمان های کمتر از دو دقیقه پخت می شوند و قابلیت پردازش درون خطی برای توان عملیاتی فوق العاده بالا دارند. چسب رسانای الکتریکی، چسبی است که از ذرات رسانا معلق در یک ترکیب چسبنده ساخته شده است. با حدود 80 درصد جرم چسب ساخته شده از ذرات رسانا، آنها به اندازه کافی از یکدیگر فاصله دارند تا جریان قابل توجهی عبور کند. ترکیب چسب های رسانا می تواند از محصولی به محصول دیگر بسیار متفاوت باشد. چسب پایه معمولاً یک اپوکسی دو جزئی است، اگرچه آکریلات و پلی استر نیز بسیار رایج هستند. جزء رسانا نقش بزرگی در تعیین هزینه چسب رسانا دارد: در موارد ارزان قیمت از آهن استفاده می شود که رسانایی ضعیفی دارد، در حالی که گران ترین ها از نقره یا مس استفاده می کنند.

چسب های رزین فنولیک

چسب‌های رزین‌های فنولیک محصول تراکم فنل و فرمالدئید هستند و دسته مهمی از چسب‌ها هستند. آنها نسبتاً ارزان هستند و به عنوان ترکیبات و فیلم های مایع تولید می شوند. رزین های فنولی گرما سخت، هم تحت بار مکانیکی و هم در محیط های سخت با حداقل تغییر شکل و خزش، در برابر دماهای بالا مقاومت می کنند. استفاده اولیه از رزین های فنولی به عنوان یک عامل پیوند دهنده است. رزین های فنولیک به آسانی به بسیاری از پرکننده ها و تقویت کننده های آلی و معدنی نفوذ می کنند و به آن ها می چسبند و هنگامی که در سرتاسر پرکننده ها و تقویت کننده ها به هم متصل شوند، خواص مکانیکی، حرارتی و شیمیایی عالی را ارائه می دهند. سازگاری استثنایی آن‌ها با پرکننده‌های سلولزی، آن‌ها را به چسب ایده‌آل برای تخته خرده چوب، تخته چندلا، تخته سخت و تخته رشته‌ای جهت‌دار (OSB) تبدیل می‌کند.

چسب های پلاستیزول

پلاستیزول چسب های تک جزئی هستند که به صورت خمیری روی بستر اعمال می شوند. این خمیر از ذرات جامد پلی وینیل کلرید (PVC) تشکیل شده است که در نرم کننده پخش شده اند. برای تشکیل پیوند، چسب اعمال شده حرارت داده می شود تا PVC ترموپلاستیک متورم شود و بتواند نرم کننده را بگیرد. پلاستیزول ها انعطاف پذیری بالایی دارند و مقاومت خوبی در پوسته شدن دارند. بسته به نوع و مقدار نرم کننده اضافه شده می توانند انعطاف پذیر یا سفت باشند و چسبندگی خوبی به اکثر انواع فلزات (روغنی شده) و پلاستیک می دهند. آنها اغلب مواد ارجح برای کاربردهایی هستند که در آن اشتعال کم با هزینه کم مورد نیاز یا سودمند است. آنها همچنین به راحتی اعمال می شوند، نیازی به مخلوط کردن متر ندارند و امکان پردازش سریع را فراهم می کنند.

چسب های واکنشی

چسب های واکنشی برای اتصال دو سطح نیاز به واکنش شیمیایی دارند. این چسب ها به چسب های واکنشی یک و دو جزئی طبقه بندی می شوند و در کاربردهایی که بسترها به ماندگاری قابل توجه و چسبندگی با استحکام بالا نیاز دارند مانند دستگاه های با تکنولوژی بالا استفاده شده اند. چسب های بسیار واکنش پذیر با رفتار ژل شدن و سفت شدن سریع و افزایش شدید استحکام باند حتی در درجه کم پخت شیمیایی. مخلوط های آن از شتاب دهنده ها، هاردنرهای ویژه، اتصال دهنده های عرضی و مواد دیگر تولید می شود.

چسب های مبتنی بر حلال

اینها عوامل اتصال نامیده می شوند و در یک حلال آلی پراکنده می شوند. هنگامی که حلال تبخیر می شود، چسب از مایع به شکل جامد نهایی خود تغییر می کند – ماده پیوند خالص باقی می ماند. عملکرد حلال های نسبتاً بسیار فرار تسهیل حمل و نقل و استفاده آسان چسب است: آنها اطمینان می دهند که عوامل اتصال مایع باقی می مانند و بنابراین می توانند پردازش شوند. همچنین، حلال‌ها بر ویژگی‌های کلیدی چسب مانند چسبندگی، با افزایش خیس شدن بستر یا با گاز گرفتن سطح بستر یا زمان ماندن و زمان باز بودن، بسته به سرعت تبخیر آنها تأثیر می‌گذارند. عملکرد چسب های مبتنی بر حلال تا حد زیادی توسط سیستم پلیمری موجود در فرمول تعیین می شود. انتخاب نوع چسب بستگی به بسترهای خاص و مقاومت محیطی مورد نیاز دارد – مقاومت در برابر دما، مقاومت در برابر روغن و نرم کننده و غیره.

چسب های ترموست

چسب‌های ترموست رزین‌های پلیمری شبکه‌ای هستند که با استفاده از گرما و/یا گرما و فشار پخت می‌شوند. به دلیل استحکام و مقاومت برتر، ترموست ها به طور گسترده برای کاربردهای باربر سازه ای استفاده می شوند. چسب های ترموست دارای استحکام بسیار بالا، قابلیت پرکردن شکاف عالی و مقاومت در برابر رطوبت و گرما هستند. اکثر چسب های ترموست به صورت یک سیستم دو جزئی عرضه می شوند، اگرچه از چسب های یک قسمتی نیز استفاده می شود. چسب های دو جزئی معمولاً از یک رزین و یک سخت کننده به شکل مایع یا ژل ساخته می شوند که برای شروع فرآیند پخت با هم مخلوط می شوند.

چسب های پخته شده UV

عمل آوری چسب UV نسبت به سایر روش های اتصال مانند خشک کردن یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی محبوبیت پیدا می کند. چسباندن با گرما یا خشک کردن با تبخیر کار می کند، که می تواند ناسازگار باشد و همچنین ممکن است خشک شدن جوهرها زمان بر باشد. درمان شیمیایی ممکن است برای خرید مواد پرهزینه باشد و ممکن است کارکنان را در معرض مواد استنشاقی مضر یا آلاینده های تنفسی قرار دهد. عمل آوری چسب UV سریع و یکنواخت است و سطح سخت شده و فورا بدون قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضر را فراهم می کند. یکی از مزیت‌های بزرگ برای روکش‌ها با پخت UV این است که شفاف خشک می‌شود و در صورت نیاز اجازه می‌دهد تا لایه‌های متعددی را در هنگام سنباده زدن روی آن انجام دهد، یک پیوند نشکن «پلاستیک مایع» نامرئی ایجاد می‌کند. رنگ یا لکه را می توان روی پایان اعمال کرد و گزینه های بی پایانی برای کاربرد با محصولات مختلف ارائه می دهد.

چسب های مبتنی بر آب

چسب های مبتنی بر آب (یا معمولاً به عنوان آب منتقل می شوند) معمولاً از پلیمرهای طبیعی و پلیمرهای مصنوعی محلول فرموله می شوند. این چسب ها ممکن است به صورت محلول عرضه شوند یا به صورت پودر خشک فرموله شوند که باید قبل از استفاده با آب مخلوط شوند. استحکام چسب زمانی حاصل می شود که آب از خط چسب در اثر تبخیر یا جذب توسط زیرلایه از بین برود. به دلیل این نیاز، استفاده از این چسب ها مستلزم آن است که حداقل یک بستر قابل نفوذ باشد. در جایی که هیچ کدام از بسترها نفوذپذیر نیستند، می توان یک لایه نازک از چسب را اعمال کرد، اجازه داد خشک شود و سپس با پاک کردن ملایم با برس یا غلتک مرطوب یا پاشیدن آب، چسب را فعال کنید.